Bu bolumde gormemezlikten geldigimiz duygularimizin, hislerimizin bize ne yaptigi uzerine konusacagiz. Bazen biraz yalniz kalmak ve icine donmek bir ihtiyac degil, mecburiyettir.
Hayati onermeler uzerinden tasarlariz. Zihin hangi onermeleri kabul ederse duyular da onun pesinden gider.
Değerimizi kolayca unutuyoruz. Varlığımızı sahip olduklarımız ya da yaptıklarımızla ölçmeye çalışıyoruz. Bu durumsa bizi kolaylıkla kendimiz olmak yerine, değerli olacağımızı zannettiğimiz hallere sürüklüyor. Peki...
Ben hakliyim, sen haksizsin derken unutuyoruz hak nedir, nerededir.